Ben surprise, Kemplu sengaja ora ngabari Markonah ndisit.
Bar sembahyang Dzuhur, Kemplu kambi nyangking oleh oleh mangkat numpak montor kesayanganne. Pas tekan ngumaeh Markonah, Kemplu langsung pedhe aweh salam mergane nang teras ana wong tuwa loro agi jagongan.
“Wah, kaeh calon mertuaku malah wis nunggu nang ngarep umah,” batin Kemplu .
“Assalamu ‘alaikum, Pak, Bu, ngaturaken Sugeng Riyadi. Sedaya kalepatan kula nyuwun pangapunten…” Kemplu langsung bae sungkem maring wong tuwa loro mau ben dialem cah sopan.
“Waalaikum salam… Nggih, Mas, sami-sami. Mugi-mugi dosa kula kalian panjenengan saged lebur ing dinten Riyadi menika,” Bapak ibu sing disungkemi semaur.
Mbarang ngenalna awake, Kemplu banjur takon Markonah nang endi deneng ora keton.
“Oh, Iya Mas. Mau Markonah karo ibu bapake tembe mudik meng nggone mbaeh. Ngomonge sih rong ndina nang kana,” kata si bapak.
Krungu kaya kuwe Kemplu dadi kaget.
"Nek kaya kuwe, bapak karo ibu kiye apanne Markonah?” Kemplu takon.
“Nyong karo bojoku kiye rewang nang kene mas, kon jaga umah selama bapak-ibune Markonah mudik,” bapak-bapak sing jenenge Dawir mau semaur.
“Oalah… kadung wis tek sungkemi jebul pembantune!” batin Kemplu gela. (*)
