“Mas tulung kiye montore inyong mogok, jajal dicek,” Kemplu kongkon meng montire.
“Iya mas, tek cek sit,” montire sing jenenge Mr Daplun nyetandar dobel montore Kemplu.
Ana setengah jam kuwe montor diutak atik tapi durung gelem urip. Padahal jamme wis liwat sekang setengah enem.“ “Duh priwe mas, wis setengah enem liwat, kiyeh.
Montore inyong durung dadi dadi ? wis arep buka koh,” Kemplu ngeluh.
“Kiye jan durung ketemu penyakite koh, arep dienteni apa arep dijukut ngesuk baen? Kiye ya nyong padha arep buka puasa,” Daplun semaur.
“Nek ngesuk bukane jam pira mas?” Kemplu takon maning.
“Hmmm,” Daplun ndeleng jam sing nggantung nang tembok. “Ya esih padha, Mas. Gole adzan jam setengah enem punjul lima,” Daplun semaur.
“Maksude inyong bengkele bukak jam pira. Dudu buka puasane,” Kemplu semaur.
Daplun kisinan kambi garuk-garuk sirahe. (*)
